Nieuws
Het Werelderfgoedcomité van UNESCO heeft de Nieuwe Hollandse Waterlinie de status van werelderfgoed verleend. Samen met de Stelling van Amsterdam, die al sinds 1996 deze status heeft, vormen ze nu de Hollandse Waterlinies. De erfgoedstatus biedt de linie bescherming tegen ruimtelijke ontwikkelingen en daarmee een garantie voor behoud ervan. Dit geldt zowel voor de militaire bolwerken als het open linielandschap. Staatsbosbeheer beheert een aantal parels in deze linie, waaronder forten en werken.
De Nieuwe Hollandse Waterlinie is een 19-eeuwse militaire verdedigingslinie van 85 kilometer lang door 4 provincies; van Muiden tot aan de Biesbosch. Hij bestond uit aaneengesloten gebieden die dankzij een vernuftig watersysteem tot kniehoogte onder water konden worden gezet. Zo kon de vijand er niet met paard, wagen en zwaar geschut doorheen. Op plekken waar onder water zetten niet mogelijk was, werden forten gebouwd.
Tot 1940 was de Nieuwe Hollandse Waterlinie een onneembare vesting, maar hij was niet berekend op aanvallen uit de lucht. Na WOII werden de forten hermetisch afgesloten en decennialang overgelaten aan de natuur. Het resultaat: groene oases met een rijkdom aan dieren en planten. Het strategische landschap, het watermanagementsysteem en de militaire werken zijn uniek en grotendeels ongeschonden.