Haringvlietsluizen voor het eerst op een kier

16 januari 2019

Vandaag gaan de Haringvlietsluizen in de Haringvlietdam voor het eerst echt op een kier. In november van het vorig jaar heeft Minister Cora van Nieuwenhuizen dit mogelijk gemaakt door het Kierbesluit officieel in werking te stellen. Vanaf dat moment konden bij een voldoende hoge rivierwaterstand de sluizen op een kier. De afgelopen weken heeft Rijkswaterstaat reeds korte tests uitgevoerd en vandaag is het zover, na het spuien bij opkomend tij zal naar verwachting 1 schuif ongeveer 1 meter open blijven. Die situatie blijft de hele ochtend zo. De grootte en duur van de opening kan, afhankelijk van de rivierafvoer, nog wijzigen. Op het moment dat de schuiven neergaan - behalve één schuif - is dit goed te zien en op beeld vast te leggen. Daarna duurt het enige tijd eer de turbulentie in het water te zien is.

Foto: Jan de Roon

Openen van de sluizen

Met de opening herstelt de verbinding van de grote Europese rivieren Rijn en Maas met de Noordzee. Het openen van de Haringvlietsluizen is een cruciale stap in het herstel van de natuurlijke dynamiek tussen zee en rivier. Essentieel voor het overleven van trekvissen als de zalm en de steur, want door de verbinding met zee kunnen ze hun oude paaigronden stroomopwaarts de rivier weer bereiken.

Een nieuw begin voor het Haringvliet

De zes natuurorganisaties van het Droomfondsproject Haringvliet – ARK Natuurontwikkeling, Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, Sportvisserij Nederland, Vogelbescherming Nederland en het Wereld Natuur Fonds - hebben het Haringvliet de afgelopen vier jaar voorbereid op dit moment. Een unieke samenwerking met de provincie Zuid-Holland, gemeenten en ondernemers in het gebied.

De dynamiek keert terug

Meer dan zevenenveertig jaar waren de Rijn en de Maas afgesloten van hun directe verbinding met zee. De Haringvlietdam blokkeerde hun weg; sinds de voltooiing en het dicht zetten van de sluizen op 15 november 1971 kwam het unieke deltaleven tot stilstand en werd het Haringvliet zoet en stil. Het getij viel weg, trekvissen konden vanaf zee de rivieren niet meer op zwemmen, kustvogels en andere planten- en diersoorten verdwenen. Nu mag de delta gaan herstellen naar een riviermonding waarin het getij en de natuurlijke overgang van zoet rivierwater naar zout zeewater voor oer-Hollandse deltanatuur en soortenrijkdom zorgt.