Natuurgebied
In het westelijk deel van het Haagse Bos, tegenover Den Haag CS, liggen het Malieveld en de Koekamp. Ze horen bij elkaar en kennen een lange historie. Vroeger maakte de adel hier rijtochtjes, speelden deftige Haagse heren en dames het maliespel (een soort golf) en oefenden er militairen. Maar de tijden veranderen. Nu is het 5 hectare grote Malieveld het toneel van landelijke demonstraties, festivals, concerten en andere grote evenementen. Wil je een evenement of demonstratie organiseren op het Malieveld? Kijk voor de voorwaarden en eventule kosten op Evenementenlocaties - Malieveld.
Walther Boer was de directeur van de Koninklijke Militaire Kapel, en gaf van 1824 tot 1939 buitenconcerten in het Haagse Bos voor de leden van Sociëteit de Witte. Op de naar hem vernoemde weide wordt gepicknickt, gerelaxt, gespeeld en ook worden er wel een borrels en (trouw)feestjes gegeven. Zie: Evenementenlocaties - Haagse Bos
De Duitse gravin Amalia van Solms en haar echtgenoot Frederik Hendrik (de jongste zoon van Willem van Oranje) lieten in 1645 hun zomerverblijf in het Haagse Bos bouwen. Pas in 1743 werd dit ‘Huis in het Bos’ geschikt gemaakt voor permanente bewoning. Prinses Beatrix woonde er met haar gezin vanaf 1981. En in 2019 namen Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima met de prinsessen er hun intrek.
Als je een wandeling maakt door het Haage Bos, moet je zeker een kijkje nemen bij de grote vijvers. Deze werden in de 19de eeuw aangelegd in opdracht van Koning Willem I. De koning vond het zuidelijke deel van het Haagse Bos te nat. Hij liet dit gedeelte ophogen met grond waar nu de vijvers zijn gelegen. Nu zijn de vijvers een broedplaats voor vele soorten vogels. Je hebt een grote kans om visdiefjes, dodaars en vele andere watervogels te spotten.
In het Haagse Bos sta je op oeroude bosgrond op een strandwal. Zo'n 10.000 jaar geleden, na de laatste ijstijd, warmde de aarde op en kwam het water vrij uit de ijstongen. Destijds rijkte de zee tot ver in Nederland en stond ter hoogte van het huidige bos een enorme laag zeewater. De zee trok zich daarna steeds meer terug en vormde strandwallen parallel aan de kust met daartussen laagten die zich vulden met veengrond. Zowel de strandwal als ook de veenlaagten zijn nu herkenbaar aan de hoogteverschillen in het bos.
Als je grillige vormen in het landschap ziet, dan heb je waarschijnlijk te maken met bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. De 5.300 km lange Atlantikwall met bijbehorende bunkers liep namelijk dwars door het Haagse Bos. De sloot die dwars door het bos loopt is de oude antitankgracht, die eveneens onderdeel was van de Atlantikwall. Na de Tweede Wereldoorlog was het bos erg beschadigd en werden er beuken en eiken geplant. De meeste bomen zijn dus slechts 70 jaar oud.
Zoveel mensen, zo veel wensen. Staatsbosbeheer probeert in te spelen op de uiteenlopende wensen van de bezoekers van het Haagse Bos. De één wil een net aangeharkt park, de ander een bos. We laten de natuur hier zoveel mogelijk haar gang gaan. Zo laten we dood hout liggen, behalve op de paden. In omgewaaide bomen en afgebroken takken krioelt het van het leven. En juist door niets te doen, is een strook langs het fietspad omgetoverd in een bloemenzee. We zitten natuurlijk niet met de armen over elkaar. De talloze paden, bruggen, banken en picknicktafels vragen veel onderhoud.