Natuurgebied
Texel is misschien klein, in natuur is dit eiland groots. Fietsend op de waddendijk van Texel heb je prachtig uitzicht over de Waddenzee. De Hoge Berg is het hart van het oude land van Texel. Verspreid in de weilanden liggen authentieke boerenschuurtjes (schapenboeten). Fiets- en wandelpaden voeren langs de typische Texelse aarden wallen (tuunwallen).
In de 17e eeuw werd op Texel de ‘overal-weide’ afgeschaft. Overal-weide hield in dat de herders ‘s ochtends de schapen bij de boeren ophaalden en over heel Texel zwierven. Met de afschaffing van dit systeem kregen boeren allemaal een eigen stuk land, dat ze moesten afscheiden. Sloten graven kon alleen niet op de Hoge Berg en in de duingebieden. En houten rasters zetten was onmogelijk omdat er nauwelijks bos was.
De eilanders bedachten toen de tuunwal: een afscheiding gemaakt van opeengestapelde plaggen. In de duinen waren er te weinig zoden. Om de wal toch hoog genoeg te maken om de schapen tegen te houden, werden er duindoorntakken ingestoken. Inmiddels zijn de tuunwallen van Texel beschermd. Niet alleen worden de oude tuunwallen onderhouden, er worden ook nieuwe aangelegd.
Op het 'oude land' van Texel vind je schapenboeten: kleine schuren waarin hooi en voer voor de schapen werden opgeslagen. Vrijwel alle schapenboeten staan met de platte kant (en de toegangsdeur) naar het noordoosten, omdat de wind op Texel voornamelijk uit het zuidwesten waait. Het dak van de schapenboeten is bedekt met riet of dakpannen en de relatief lage muren, hebben kleine raampjes.
Inmiddels heeft een groot aantal overgebleven boeten een plek op de monumentenlijst en is gerestaureerd. Zo liet Staatsbosbeheer op De Hoge Berg (tussen Den Burg en Oudeschild) 5 schapenboeten en het Sandershuus met bijbehorende stolp opknappen.
''De Slufter is een prachtig dynamisch gebied. Met die plek ben ik vergroeid. Ooit is geprobeerd hier een polder te maken, maar de stuifdijk bleef niet heel. Na een aantal pogingen hebben de mensen het maar opgegeven en het gebied aan de natuur overgelaten. Tweemaal per dag stroomt de zee de vlakte binnen. Het landschap, met al die kreken, verschilt per dag en per uur. Begin zomer bloeit de lamsoor. Dan is het hier helemaal paars.''
Sinds januari 2019 lopen er konikpaarden in de Slufter. Zij houden met hun gegraas de begroeiing op natuurlijke wijze in toom, zodat de Slufter een open gebied blijft.
